Buradaki mesele şu ki, ben sana söylediklerinden hoşlanmadığımı söylüyorum ama sen bunu benim yanlış bir şey yaptığım şeklinde çeviriyorsun ve sonra sanki ben yokmuşum gibi davranıyorsun. Bunu ilk kez yapmıyorsun ve bu Fatih'i gerçekten incitiyor. Sessiz kalmak gerçekten incitici. Sanki nasıl hissettiğimi umursamıyormuşsun gibi görünüyor. Duygularımı ifade ettiğimde sürekli savunmaya geçiyorsun. Bunu daha fazla yapamam, boşum. Bu hafta sonu yanıma gelmeni ne kadar umduğumu tahmin bile edemezsin, senin tarafından ciddi bir çaba. Beni çok sevdiğini söyleyip duruyorsun ama bunlar sadece kelimeler olarak kalıyor. Seninle konuşmak ve bunu birlikte çözebilir miyiz diye bakmak istiyorum. Sadece kötü bir günün ardından kolunu bana dolayan kocam tarafından görülmek istiyorum. Kocamın yanında savunmasız olmak istiyorum ama seninleyken her zaman güçlü olmak zorundayım. Sen ve ben birbirimize karşı her zaman güçlü olmak zorunda değiliz, evet dünyanın geri kalanına karşı, ama birbirimize karşı değil. Neden duygularımızı birbirimizle paylaşamıyoruz? Bu iyi bir ilişkinin çok önemli bir parçası!