Hebreeuws - Nederlands vertaling

Een dag na een dienst,
een gemengd gevoel van vermoeidheid na minder uren slaap, enorme voldoening, een behoefte om te verwerken wat er is gebeurd,
omdat het zo intens was en een dag na het werk.
Dus 's avonds vrij en de behoefte voelen om te schrijven.
En deze keer, met de nadruk op deze organisatie van vrijwillige medici in de Malrad.
De handeling waarover ik zal vertellen vereiste niets van mij, geen kennis, geen vaardigheid, en zelfs geen menselijke vaardigheden en een glimlach.
Gewoon het feit dat er iemand was van de Ihud Hatzla-organisatie
dacht dat het goed en effectief zou zijn om daar vrijwilligers te hebben. Dit maakte de ervaring van het bezoeken van de eerste hulp veel aangenamer, al

was het maar voor één stel. En het feit dat het zo was -
tijdens een ploegwisseling rond 00.00 uur 's avonds
kwam een ​​oud echtpaar naar de eerste hulp, liggend, langzaam lopend, verward kijkend, Engels sprekend en met een papier in de hand.
Nee, een tas (zoals alle patiënten hebben).
Ik zette de patiënt op een stoel Ik
probeerde een van de geweldige broeders te vragen of hij wist wat hij in zo'n situatie moest doen, hij keek naar de krant en vertelde me dat hij het echt niet wist en contact op te nemen met
de persoon die verantwoordelijk was voor een dienst die nu begint "
Dezelfde verpleegster die tussen de patiënten door ging, kreeg op die momenten ook Mamda, een dame met zuurstof.
Het leek erop dat er geen hoop was, die nu de vrije tijd zou hebben om te begrijpen wat hier aan de hand was.
Ik draaide me even naar haar toe. tussendoor
en ze zei dat ze me naar de ambulance had verwezen om de tas te zoeken.
Na daar te hebben gezocht, werd de tas gevonden en het bleek dat de verpleegster daar ook de antibiotica-infusie voor de patiënt had klaargemaakt.
Ze overhandigde hem aan mij samen met de Benadrukt
dat ze het medicijn had ondertekend en dat ze het indien nodig zelf zou komen geven.
Ik heb alles overgedragen aan de verantwoordelijke verpleegkundige, zodat zij de patiënt kon ontvangen, ze vertelde me in welke positie hij zou komen te liggen en dat ze binnenkort een bed zouden brengen, die tijd heb ik bespaard en een bed voor hem uit de gang gebracht.
Binnen enkele ogenblikken was de patiënt op zijn plaats, kreeg het infuus,
zijn vrouw kreeg een stoel en kon de vele apparatuur die ze hadden neerleggen
en de rest is geschiedenis.
Ik wil niet bedenken
wie de tijd en referenties had tijdens een ploegwisseling voor dit echtpaar
dat misschien zelf niet eens begrijpt hoeveel God met hen in de problemen zit.