Het leven vertrekt eenvoudigweg en komt aan
als een knop die door de wind wordt meegevoerd en dunner wordt.
We zijn soms acteurs,
soms toeschouwers,
eenvoudig en alsof niets het leven ons geeft en rollen speelt.
Als de golf komt, houdt hij rustig op,
en begint hij misschien, door zich te laten overwinnen.
Het verliefde strand
kent het lange wachten niet
en opent zijn armen voor het geval de golf van vandaag wil blijven.
Zomaar, ik liet het mij toe;
zomaar, ik laat je me nu verlaten.
Ik heb voor jou een nest in mijn boom
en een witte wolk die aan een tak hangt.
Erg wit...